(14) Werk van Ciril Bavčar

Bladerboek met werk van Ciril Bavčar

Aan het boek Dicht bij mijn Ziel over het leven van Ciril Bavčar wordt nog hard gewerkt. Inmiddels is er wel een boek met werk van deze kunstenaar gemaakt. Dat kan bekeken worden door op de pijl bij het boek te klikken. Het kan ook in een volledig scherm bekeken worden door op de link online onder het boek te klikken.

Klik op online om het bladerboek in volledig scherm te bekijken.

(13) Voorstudies

Ciril Bavčar heeft een groot deel van zijn werk als voorstudie getekend in een logboek, al dan niet voorzien van commentaar. Zwartwit tekeningen worden daarbij afgewisseld met schetsen in kleur. Ook zij vormen een neerslag van zijn leven en worden HIER gepresenteerd in chronologische volgorde. We zien passie en pijn de revue passeren, het alledaagse naast het hemelse, de duivel naast de liefde, de natuur in al zijn eenvoud en schoonheid. En dit alles met als onmiskenbaar middelpunt: Ciril Bavčar en niet te vergeten zijn moeder als muze: Marija Bavčar.


De pagina van de voorstudies is nog niet helemaal af, maar er zijn al veel schetsen te bekijken op:

https://ciril-emil-bavcar.blogspot.nl/p/voorstudies_27.html

De fragmenten uit het levensboek DICHT BIJ MIJN ZIEL van Ciril Emil Bavčar verschijnen in voorpublicatie kriskras door de tijd en zijn terug te lezen op:

2002

1991

2004

2003

(12) Toch naar huis

We schrijven 1954 als Ciril negen jaar oud is. In de herfst van dat jaar verbleef hij nog steeds in het tehuis toen op een dag een jonge elegante vrouw zich meldde bij de poort van het tehuis. Het bleek dat deze elegante dame voor hem kwam, ze kwam een kijkje nemen hoe het met hem ging en hoe hij was gegroeid. Hij werd erbij gehaald en bekeek de vrouw aandachtig om na te gaan of zij niet zijn moeder was, maar hij kon zich haar niet goed meer herinneren. De vrouw gaf hem een hand en vroeg: "Ken je mij nog?" Ciril was er nog steeds niet zeker van en antwoordde: "Weet ik niet." Zij: "Ik ben je moeder." Hij reageerde afstandelijk: "Jij bent mijn moeder niet, ik ken haar van toen ik zes jaar was en toen beloofde ze mij te komen halen, maar dat is nooit gebeurd. Dat was dus één grote leugen."

Zijn schooljuffrouw, toevallig aanwezig in het kindertehuis, kwam tussenbeide. Zij vertelde zijn moeder, dat hij haar beste leerling was, een lieve en begaafde jongen. Zij wenste hen een goede toekomst. Zijn moeder was blij en vooral trots toen zij dit hoorde. Ondertussen vroeg Ciril zich af wat er bedoeld werd met "een goede toekomst". Opeens gaf de juffrouw hem een hand om afscheid te nemen. Ciril was erg verbaasd, hij snapte er niet van en vroeg aan de (voor hem nog steeds vreemde) dame wat er aan de hand was. "Ik ben gekomen om je op te halen om je mee naar huis te nemen." Gek genoeg was Ciril helemaal niet blij: "Vanaf mijn zesde wacht ik al dag en nacht of je zou komen, maar je kwam maar niet. Zelf niet één bezoekje, helemaal niets! En je had het beloofd. Afspraak is afspraak!" Het was duidelijk dat hij enorm teleurgesteld was in zijn moeder.

Zijn moeder zei: "Straks komt de boot en gaan we een mooie reis maken, je zult merken hoe leuk varen is. En als we thuiskomen, zit je vader op je te wachten. Hij verlangt ernaar om je te zien." Toen de boot zich losmaakte van de kademuur, keek hij goed om zich heen en bekeek vooral de bootjes in de haven. Dit beeld gaf hem een gevoel van harmonie. Hij vroeg: "Is het nog ver voordat we thuis zijn?" Zijn moeder antwoordde: " Het zal niet lang meer duren, het is maar een uurtje varen." Na een tijd varen arriveerden ze bij het stadje Rovinj aan de Kroatische kust. Het was een mooi stadje. Met de bus gingen ze op weg naar huis. Ciril was blij toen ze er eindelijk waren, nog onwetend over wat hem boven het hoofd hing.

(11) Kindertehuis

Toen Ciril Bavčar heel klein was, voerde zijn moeder haar voornemen uit om in Italië in Rome te gaan wonen en werken. Ze bracht Ciril naar een tehuis aan de Rivièra van Kroatië waar hij jaren zou moeten verblijven. Hij was al vijf jaar toen er een ouder jongetje aan hem vroeg: "Denk jij dat wij ook een moeder hebben?" Ciril schrok van deze vraag en antwoordde: "Hoe moet ik dat weten?" Zijn gevoel echter gaf hem vervolgens in: "Ik voel dat mijn moeder nog leeft en dat zij mij op een dag komt ophalen." Het vriendje reageerde met: "Ik weet niet of ik nog een moeder heb, er zijn hier zoveel kinderen zonder moeder." Ciril zei hierop: "Laat je gevoel spreken en voel dat onze moeders ons op een dag komen ophalen. Zijn vriendje was blij om dat te horen en hoopte dat Ciril gelijk zou krijgen. Door deze discussie bleef Ciril maar aan zijn moeder denken en dat zij hem zou komen ophalen. Hij wilde naar huis weg uit dit kindertehuis.

Een jaar later kwam er onverwacht een mooie vrouw op bezoek, die een klein kind bij zich had. Ciril was op dat moment aan het spelen, hij zag haar wel, maar wist niet dat zij zijn moeder was. Zij liep op hem af en vroeg of hij nog wist wie zij was. Hij bekeek haar en het kind aandachtig en zei: "Ik weet niet wie u bent, ik heb u nog nooit gezien." Zij vertelde hem dat zij gekomen was om hem de situatie uit te leggen en om hem te zien: "want ik ben jouw moeder en dit is je kleine zusje." Ciril reageerde eerst afstandelijk terwijl hij haar gezicht opnieuw goed bekeek: "Dus u bent mijn moeder?" Toch was hij verheugd om te horen dat hij een moeder had en hij zei: "Kom je mij halen, ik wil met jou naar huis, want hier voel ik mij zo alleen." Maria wist niet goed hoe zij hem moest uitleggen dat hij nog een poosje in het tehuis moest blijven wonen. Wat zij beiden niet wisten, was dat dat poosje nog jaren zou duren …..

Het beeldje dat Ciril Bavčar van zijn moeder Maria Bavčar maakte.

(10) Expositie

Afgelopen november 2016 was er een expositie van het werk van Ciril Bavcar in 's Landshuis Hulst op initiatief van Kunst en Cultuur Hulst. Van de ruim twintigtal exposities sinds 1989 is dit de eerste keer waarbij ook beeldhouwwerk van Ciril is tentoongesteld. Helaas zat het een beetje tegen, want in verband met de Sinterklaasviering moest de tentoonstelling een week eerder stoppen dan gepland. En ook met het maken van de foto's zat het niet mee, het fototoestel liet het afweten. We moeten het daarom doen met de beperkte impressie hieronder.