(4) Onverzettelijk

Toen Maria, Cirils moeder, 15 jaar was, brak de Tweede Wereldoorlog uit. Duitsland en Italië raakten in oorlog met de rest van de wereld. Twee van haar broers die ouder waren dan zij, voegden zich bij de partizanen om te strijden tegen de Italianen. Zij wilde ook bij het verzet, had als wens om volk en vaderland te dienen, maar haar ouders vonden haar daarvoor veel te jong. Verdriet en machteloosheid waren het gevolg en omdat ze per se haar taak voor het land wilde vervullen, zei ze tegen haar vader, dat het niet lang zou duren of ze zou toch gaan. Maria voelde zich dapper genoeg en had geen rust meer, zodat zij overwoog om niet te luisteren naar haar ouders en op een goede dag hakte ze de knoop door en ging bij het verzet. Zij was zeer geschikt, omdat ze alle districten in de omgeving van Selo goed kende en toen eenmaal de fascisten Slovenië binnenvielen, werd zij koerier van de partizanen. (1) Het was een zware taak en er werd ook hevig gevochten. Na twee jaar werd zij in 1941 opgepakt door de vijand en naar een concentratiekamp in het plaatsje Piave in Italië overgebracht. Ze werd opgesloten in een kamp in Altari. Ze werd verzorgd door nonnen die haar uitmaakten voor communistische hoer. Zij gaven haar brood, dat gevuld bleek met geplette kakkerlakken. Om haar honger te stillen peuterde ze de kakkerlakken uit het brood om zo te kunnen overleven. Door dit walgelijke gedrag van de nonnen had de katholieke kerk voor Maria afgedaan, ze wilde er niets meer van weten. In 1943 moest Italië capituleren voor de Duitsers en Maria en de andere gevangenen werden vrijgelaten.

Reconstructie van het partizanenhospitaal Bolnica Franja uit de Tweede Wereldoorlog, 

in de bergen bij Cerkno in Slovenië

(1) Een partizaan is iemand die binnen een verzetsbeweging strijdt voor een politiek of nationalistisch belang. Partizanen worden vaak vergeleken met guerillastrijders, revolutionairen en dissenten (Wikipedia).

(3) Bij een kopje koffie

Toen Ciril tweeëntwintig (1967) was, dronk hij koffie op een terras waar vaak landgenoten van hem kwamen. Hij maakte kennis met iemand uit Istrien aan de Kroatische Rivièra, die ook Italiaans sprak en zij raakten meteen bevriend met elkaar. Het was lang geleden dat Ciril Italiaans had gesproken, maar wat hij te horen kreeg, verraste hem nog veel meer. Zijn nieuwe vriend vertelde dat Ninno Benvenutti wereldkampioen boksen halfzwaargewicht was geworden in een gevecht met de Amerikaan Emile Griffith. Voor Ciril was dit een verrassing, omdat Nino Benvenutti een van zijn grootste vrienden was geweest, die hem nog de beginselen van boksen had bijgebracht. Het succes van Benvenutti verheugde hem en verbaasde hem niet, want hij was namelijk erg goed.

Een mooie vrouw die naast hen zat te eten, hoorde dat zij Italiaans spraken en vroeg waarover zij het hadden. Ciril bekeek hij nadrukkelijk met zijn innemende glimlach en constateerde met enig plezier dat zij voor hem viel. Hij zei tegen haar: "Je ogen spreken boekdelen als het gaat om je verlangen naar mij." Zij beaamde dat. Ciril besloot hier zijn voordeel mee te doen, maar hij was niet verliefd, moest zelfs zorgen verliefdheid te vermijden, want er waren nog meer engeltjes voor hem weggelegd. Als hij werkelijk wilde, kon hij elke vrouw krijgen die hij zich wenste, want iedere vrouw had behoefte aan liefde. Toch betrachtte hij geduld en liet de zaken op zijn beloop, want hij had inmiddels ervaren, dat je met geduld het verst kwam in deze jachtige wereld. Alleen met kalmte, rust en geduld bereikte je een mooi leven.

Nino Benvenutti