(2) Ciril herenigd met vader en moeder

Ciril was 5 jaar toen zijn moeder op bezoek kwam met zijn zusje van 1 jaar oud. Zij beloofde hem zo spoedig mogelijk op te komen halen. Drie jaar moest Ciril daarop wachten. Toen hij 8 was, kwam ze hem eindelijk ophalen. Met de boot vertrokken ze naar het huis waar zij woonde in de kustplaats Rovinj in Kroatië. Het was een grote villa met een grote tuin vol met kleurige bloemen. Hij bleek drie halfzusjes te hebben.

Kroatië was in die tijd (1951) een lidstaat van voormalig Joegoslavië.

Rond de villa was een grote tuin aangelegd. Het huis zelf was ruim. Dat gold ook voor de keuken en hier zag Ciril zijn vader voor het eerst. De man zat te lezen in een Italiaanse krant (La Stampa). Deze bleef met zijn neus in de krant zitten en keek niet op toen Ciril met zijn moeder binnenkwam. Hij hoorde haar zeggen: "Dit is je vader." Ciril zag ook nog twee kleine meisjes zitten, de een was drie, de ander vijf jaar oud. Met een blij gemoed stapte hij op zijn vader af om hem te begroeten. Deze was echter nog steeds in zijn krant verdiept. Hij liet zijn krant zakken, zodat zijn gezicht zichtbaar werd en terwijl hij de krant vasthield, gaf hij hem een hand. Ciril keek zijn vader in de ogen en schrok enorm van wat hij zag. De blik van zijn vader straalde angst uit en dat maakte hem bang. De man bemerkte dit en begreep wat er gebeurde, maar zei niets. Hij vroeg: "Heb je honger?" Ciril ontweek zijn blik en antwoordde: "Ja," en moest op hetzelfde moment overgeven.

(1) Dicht bij mijn Ziel

Blijf deze man de komende maanden volgen. Het grootste deel van zijn leven communiceerde hij via potlood, penseel, raspen, vijlen en beitels. Eindelijk is hij klaar voor het geschreven woord en bereid om de gebeurtenissen uit zijn leven te  verwoorden en te verwerken tot een boek. Er gaat een leven langskomen van passie en pijn, van eenzaamheid, verdriet en blijdschap, van mislukking en succes, van waarheid en leugen, van wanhoop en doorzetten, van liefde en vrouwen, maar ook alledaagse zaken als politiek, koken en zingen passeren de revue. We eindigen deze opsomming met wie we eigenlijk hadden moeten beginnen: zijn grote muze die hem al een leven lang beheerst en vooral inspireert, zijn moeder... Wat uiteindelijk overblijft is een pure (levens)kunstenaar die vooral mens wil zijn.
Lezers krijgen met regelmaat als voorproefje fragmenten te lezen van wat uiteindelijk het levensverhaal van kunstenaar Ciril Emil Bavčar gaat worden, kortom zij zijn getuige van de wording van zijn boek Dicht bij mijn Ziel: een rad van avontuur van deze ware levenskunstenaar. En natuurlijk ontbreken zijn kunstwerken niet.